Trzeci rok realizacji zadania jest kontynuacją działań podjętych w roku 2021, w celu zwiększania samodzielności uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich.
Grupę docelową projektu w trzecim roku realizacji zadania stanowi 30 osób – uczestników ŚDS w Lasowicach Wielkich. Planowana liczba osób niepełnosprawnych, które zostaną objęte wsparciem w pierwszym okresie finansowania stanowi 27 osób. Są to osoby niepełnosprawne, posiadające aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności.
Wsparcie dotyczy zakresu:
Terapie poznawcze
Proces, prowadzony w systemie terapii indywidualnej m.in. z wykorzystaniem posiadanych przez placówkę narzędzi wysokiej technologii do diagnozy i stymulowania funkcji poznawczych – Neuroformy oraz programu Dr Neuronowski. Zastosowanie Neuroformy pozwala na zwiększenie aktywności uczestnika w procesie terapeutycznym oraz w śledzeniu postępów terapii, a przez to współpracę z prowadzącym zajęcia terapeutą w budowaniu i monitorowaniu procesu terapeutycznego. Uczestnicy zostaną też zdiagnozowani w zakresie funkcji poznawczych (w tym słyszenia i rozumienia), będącym w posiadaniu Fundacji sprzętem do Metody Tomatisa, a wnioski z diagnozy zostaną przestawione terapeucie do stosowania we wsparciu. Oprogramowanie Dr Neuronowski pozwala na łagodzenie i kompensowanie skutków niepełnosprawności, związanych z deficytami w obszarze funkcji poznawczych, koncentracji i mowy. W terapii zostaną także wykorzystane elementy terapii EEG Biofeedback, terapii Snolezelen (Sali Doświadczania Świata), technik pamięciowych, z zastosowaniem pomocy dydaktycznych zakupionych w poprzednich latach realizacji projektu (m.in. Akademia umysłu). W trzecim roku realizacji zadania, do realizacji wsparcia będzie wykorzystywane także – przewidziany do zakupienia w projekcie Knoocker box, polskie innowacyjne urządzenie multimedialne oparte na technologii ultradźwięków, które pozwalają na wychwytywanie ruchów interaktywnych, z ustawieniami pozwalającymi na wyświetlanie obrazu na ścianie lub na podłodze oraz dostosowanie działań terapeutycznych do indywidualnych potrzeb uczestnika. W trzecim roku zakłada się realizację wsparcia w wymiarze średnim 40 indywidualnych sesji jednogodzinnych na osobę dla 24 uczestników.
Terapia z kulturą
W realizacji wsparcia będą stosowane metody oddziaływania z różnorodnych dziedzin twórczości i ekspresji, mieszczących się w szerokiej formule kultury. Ponieważ celem zajęć nie jest wykształcanie wysublimowanych znawców, a raczej dotarcie do każdego uczestników w celu sprowokowania go do odnalezienia właściwej dla siebie dziedziny zainteresowania, sposobu wyciszenia, budowania harmonii wewnętrznej harmonii ze światem, a wreszcie ekspresji, aktywności i budowania relacji, „kultura” oznacza w tej formie szeroką gamę środków wyrazu – muzykę popularną i klasyczną, rozmaite formy plastyczne, w tym graffiti i grafikę komputerową, sztukę ludową, jarmarczną, dramę, teatr, teatr ruchu itp. W trzecim roku realizacji zadania, do realizacji wsparcia będzie wykorzystywane także – przewidziane do zakupienia w projekcie urządzenie multimedialne Knoocker box, polskie innowacyjne urządzenie multimedialne oparte na technologii ultradźwięków. Ultradźwięki pozwalają na wychwytywanie ruchów interaktywnych. W zakresie terapii z kulturą pozwoli m.in. na prezentację dzieł sztuki, tworzenie scenografii, projekcje artystyczne. Przewiduje się realizację terapii w trzecim roku w formie zajęć indywidualnych w wymiarze średnim 36 godziny na każdego z 24 objętych formą uczestników.
Aktywność w kulturze
Założono, że 25 BO uzyska 88 dwugodzinnych sesji w postaci udziału (i przygotowania do udziału) w zróżnicowanych zdarzeniach i imprezach o charakterze kulturalnym. Zajęcia będą się odbywały w grupach średnio 5-osobowych pod kierunkiem prowadzącego i asystenta (wspierającego prowadzącego w realizacji merytorycznej zajęć oraz pomagającego uczestnikom ze znaczącymi ograniczeniami ruchowymi czy psychicznymi w pełnej dostępności do zdarzenia). Z uwagi na różnorodność uczestników, projekt zakłada wykorzystanie w terapii różnych dziedzin sztuki, w tym teatr, muzykę, sztuki plastyczne, ale także festyny i jarmarki. Terapia będzie obejmowała etapy przygotowania (poznanie materii, rozpoznanie upodobań, wybór wydarzeń); przygotowanie do uczestniczenia (poznanie norm kulturowych i pożądanych zachowań); uczestnictwo w wydarzeniach, zgodnie z wcześniejszym wyborem; omówienie wydarzeń, w tym reaktywności indywidualnej na wydarzenia; wprowadzenie technik terapeutycznych opartych na poznanych dziedzinach sztuki (np. drama) w indywidualny i grupowy proces terapeutyczny, jako formy ekspresji i budowania relacji. Z uwagi na realizację poza placówką, w formie pracy grupowej, wsparcie wyodrębniono z terapii z kulturą. Nie mniej dopuszcza się przenikanie treści zajęć w obu formach (np. przygotowanie lub omówienie zdarzenia). W projekcie zaplanowano środki na zakup biletów (średnio dwa wyjście płatne w miesiącu) oraz przewóz uczestników na imprezy. Wsparcie realizowane w placówce i poza placówką, w zależności od formy zajęć.
Ekoterapia
Uczestnikom zostaną zaproponowane zróżnicowane formy poznania i obcowania z naturą, w tym zajęcia z zakresu hortiterapii, sylwoterapii, animaloterapii a także grzybobrania i wędkowania. Zajęcia będą realizowane w formie teoretycznej – obejmującej poznanie i zachęcanie do poznawania otoczenia przyrodniczego, omawianie zaobserwowanych zjawisk, znajdowanie prawidłowości i analogii w życiu jednostkowym i społecznym oraz zajęć praktycznych – realizacji konkretnych zadań w oparciu o wcześniej przyjęty plan działania, wzbudzania zainteresowań czy wykorzystania zasobów natury dla wzbogacenia dobrostanu człowieka w kategoriach użytkowych (uprawy, ryby, grzyby, runa), estetycznych (kwiaty, rośliny, drzewa utrwalanie obrazów i dźwięków), nastrojowych i emocjonalnych (relaksacja, poczucie jedności, różnorodności i odrębności), praw (samostanowienia, zależności, odpowiedzialności) oraz orientacji przestrzennej). Wsparcie ma też poszerzyć wiedzę ogólną na temat otoczenia ekologicznego człowieka, potrzeby jego poszanowania, wpływu na samopoczucie, różnorodności środowiska naturalnego oraz specyficznych, pożądanych zachowań wobec natury i potencjału dla aktywności i kreatywności człowieka. W ramach formy wsparcia będą prowadzone zajęcia w placówce, na bazie pracowni multimedialnej, na terenach zielonych przy ŚDS- (głównie) hortiterpia. W formie przewidziano zakup pomocy dydaktycznych, przede wszystkim jednorazowego użycia (nasion i sadzonek, środków ochrony, koszy, drobnych narzędzi do pielęgnacji upraw itp); drobnych przyrządów wędkarskich (haczyki). Zaplanowano też zakupienie składanych foteli/leżaków turystycznych, wygodnych do zabrania na wyjazdy w teren. W realizacji wsparcia założono także wykorzystanie posiadanych przez placówkę rowerów (zakupionych w pierwszym roku realizacji zadania oraz w poprzednim projekcie rowerów „chodzących” race runing. Wsparcie realizowane w placówce, w tym w oparciu o otaczające ją tereny zielone. Przewiduje się także realizację części zajęć indywidualnych na terenie bazy Ośrodka Animaloterapii i Hipoterapii w Jantarze, z wykorzystaniem tamtejszych zasobów. W ramach wsparcia zakłada się wykorzystanie przewidziane do zakupienia w projekcie urządzenia multimedialnego Knoocker box, z odpowiednim oprogramowaniem. Część zajęć będzie miała charakter grupowy i będzie realizowana poza placówką, co ujęto w odrębnej formie wsparcia. Założono realizację zajęć indywidualnych w wymiarze średnim 44 godziny dla 24 uczestników projektu.
Terapia ruchem
Zaplanowano, że 24 BO uzyska wsparcie indywidualne w formie, w wymiarze średnim 42 sesji 1-godzinnych. W realizacji wsparcia będą wykorzystane zasoby Placówki, w tym zakupione w latach poprzednich w ramach realizacji zlecenia zadań PFRON rowery – trzykołowe i dwukołowe z oprzyrządowaniem dla Osób Niepełnosprawnych, zestaw małej siłowni zewnętrznej, a także opisane wyżej urządzenie Knoocker box z zestawem gier ruchowych. Wśród pomocy dydaktycznych tej formy wsparcia (indywidualnej i grupowej) znajdą się wstążki, taśmy, kijki nordic, piłki itp. jako uzupełnienie zasobów Fundacji i placówki pod kątem uczestników i projektowanego wsparcia. W ramach formy zaplanowano także niewielką ilość zajęć grupowych (dla stosowania gier zespołowych, zajęć tanecznych czy fitness), ze względów organizacyjnych wskazanych w odrębnej formie wsparcia. Zajęcia będą się odbywały w oparciu o bazę placówki w Lasowicach Wielkich.
Terapie wodne
W trzecim roku zaplanowano objęcie wsparciem z terapii wodnych, w wymiarze średnim 40 godzin 24 BO. Średni czas trwania sesji wyniesie 1 godzinę. Stosowane będą m.in: nauka chodzenia (Hallwick); elementy technik Aqua Aerobiku, relaksacji w wodzie, nauka pływania, gry zespołowe w wodzie, typu siatkówka czy koszykówka oraz treningi bezpiecznego zachowania w wodzie i w pobliżu zbiorników wodnych. Z uczestnikami zostaną przeprowadzone zajęcia dotyczące reagowania na sytuacje niebezpieczne, udzielenia pomocy innej osobie oraz kultury korzystania z publicznych, ogólnie dostępnych obiektów basenowych i rekreacji wodnej. Zajęcia będą się odbywać na dostępnych i bezpiecznych w kontekście Covid basenach krytych. W okresie letnim, przy sprzyjających warunkach pogodowych zajęcia mogą się odbywać na basenie zewnętrznym lub na akwenach otwartych, co pozwoli kształtować zachowania na plażach publicznych. Zważywszy na niepełnosprawność uczestników, terapeutę w procesie rehabilitacji będzie wspierał asystent, udzielający uczestnikom indywidualnych wskazówek, ułatwiający przyswojenie poleceń instruktora, stymulujący do ich wykonania, pomagający opanować strach, zrealizować wzorzec polecenia, korygować tempo realizacji zajęć. Jeśli w ramach ćwiczenia (nauki, zabawy, gry) nastąpi zróżnicowanie tempa realizacji, asystent, zgodnie z ustalonym scenariuszem zajęć podejmie – pod okiem instruktora równoległą realizację zadań z tymi uczestnikami, którzy osiągają lepsze wyniki, natomiast instruktor wesprze osoby „słabsze”. Wsparcie realizowane w placówce (hydroterapia) i poza placówką – techniki basenowe, nauka pływania, gry i zabawy w wodzie.
Hipoterapia z elementami nauki jazdy konnej
W bieżącym okresie finansowania zaplanowano zajęcia w wymiarze średnim 10 godzin na uczestnika, z formy wsparcia skorzysta 20 uczestników. Zajęcia będą realizowane przez terapeutę i jego asystenta, w układzie 2 prowadzących na 1 uczestnika. Ukierunkowane działanie terapeutyczne ma służyć poprawie funkcjonowania uczestnika w sferach fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej. Realizowana jest przez wykwalifikowanego hipoterapeutę, w oparciu o IPD określony dla uczestnika przez zespół terapeutyczny. Zajęcia prowadzone są indywidualnie, w układzie: jeden uczestnik, hipoterapeuta (instruktor jazdy konnej) i jego asystent. Przebieg procesu terapeutycznego i poszczególnych zajęć, dobór form ich realizacji oraz sekwencji postępowania określa hipoterapeuta, czuwający nad całokształtem zachowań wszystkich uczestników terapii i konia. Asystent, zajmujący cały czas pozycję blisko uczestnika, asekuruje go i wspomaga w wykonywaniu zadań określonych przez hipoterapeutę, przekazując mu informacje zwrotne, związane z przebiegiem ćwiczenia, potrzebą ewentualnych korekt lub sposobu (np. tempa) ich realizacji, wynikających aktualnego stanu uczestnika (np. potrzeba rozluźnienia mięśni, zmniejszenia dystansu, powtórzenia ćwiczenia). Zajęcia przewidują także wykonywanie przez uczestników, pod okiem instruktorów podstawowych czynności pielęgnacyjnych, typu czesanie i czyszczenie konia, jako elementy budowania poczucia więzi i odpowiedzialności. W związku z pozyskaniem przez Ośrodek Hipoterapii w Jantarze, gdzie realizowane jest wsparcie, nowoczesnego zaplecza, w projekcie zaplanowano zakupienie i montaż podnośnika dla osób niepełnosprawnych ze specjalistycznym siedziskiem betler. Wsparcie realizowane poza placówką.
Rehabilitacja funkcjonalna
Założono objęcie wsparciem indywidualnym z zakresu rehabilitacji funkcjonalnej 24 uczestników, w średnim wymiarze 32 godziny na 1 BO. W ramach oddziaływania rehabilitacyjnego, na podstawie diagnozy i dokumentacji lekarskiej oraz wywiadu z uczestnikiem (lub jego opiekunem prawnym), zespół terapeutyczny określi stan początkowy i oczekiwany, w wyniku udziału w projekcie stopień samodzielności życiowej uczestnika. Na tej podstawie zostaje dokonany indywidualny dobór metod i koncepcji rehabilitacji, które w wymiarze intensywności i kompleksowości oddziaływania rokują najlepiej dla uzyskania celu w zakresie zwiększenia samodzielności życiowej uczestnika. W tej formie wsparcia wezmą udział osoby, których niepełnosprawność w największym stopniu przyczynia się do ich wykluczenia społecznego i uniemożliwia normalne funkcjonowanie w społeczeństwie – osoby z niepełnosprawnością sprzężoną, poruszające się na wózkach inwalidzkich lub wymagające wsparcia w poruszaniu się, cierpiące na ograniczenia motoryki małej, dolegliwości bólowe, spastykę, osłabienia mięśni itp. Wsparcie realizowane w placówce.
Ekoterapia teren
Na trzeci rok założono realizację 40 sesji 2-godzinnych, realizowanych dla 24 uczestników w grupach średnio 4-osobowych pod okiem terapeuty/instruktora i jego asystenta, jako kontynuacji i rozszerzenia wsparcia indywidualnego z ekoterapii. W formie realizowane będą metody oparte na kontakcie z naturą, w tym elementy animaloterapii, sylwoterapii. Z powodów bezpieczeństwa, zajęcia będą się odbywały w 6 grupach, pod kierunkiem prowadzącego i asystenta (wspierającego prowadzącego w realizacji merytorycznej zajęć oraz pomagającego uczestnikom ze znaczącymi ograniczeniami ruchowymi czy psychicznymi w pełnej dostępności do zdarzenia). Zajęcia grupowe wyodrębniono od indywidualnych z racji ich realizacji poza placówką oraz odmiennej formuły realizacji przy zachowaniu tych samych celów. Do realizacji formy wsparcia zaplanowano zakupienie pomocy dydaktycznych, wyposażenia i środków trwałych – omówione je bliżej w opisie indywidualnego wsparcia z zakresu ekoterapii oraz w uzasadnieniu konieczności poniesienia wydatków. Wsparcie realizowane poza placówką.
Terapia ruchem – grupa
24 BO uzyska średnio 68 godzin wsparcia w ramach zajęć aktywizacji ruchowej, realizowanych w grupach średnio 3-osobowych. Zajęcia będą dotyczyć głównie gier, fitness, tańca, ale także wyścigów i zadań zespołowych itp. Szczegółowy opis zawarto w opisie zajęć indywidualnych tej formy wsparcia. Wsparcie realizowane w placówce.
Masaż
24 BO uzyska w okresie 12 miesięcy średnio 27 godzin wsparcia indywidualnego w formie masażu. Wsparcie będzie realizowane przez wykwalifikowanych masażystów, m.in. masażu klasycznego, masażu z wykorzystaniem technik orientalnych, masażu sportowego oraz masażu Shantala. Konkretny zakres masażu i plan jego realizacji zostanie dopasowany do każdego z uczestników zgodnie z indywidualnymi wskazaniami i potrzebami, a także do harmonogramu Ich uczestnictwa w innych formach wsparcia, np. masaż Shantala przed zajęciami związanymi z emisją głosu, masaż wzmacniający lub sportowy w związku z uczestniczeniem w terenowych zajęciach ekoterapii, czy terapii ruchem. Wsparcie będzie realizowane w placówce.
Realizacja zajęć
Zajęcia będą prowadzone przez wykwalifikowanych pracowników Fundacji – osoby, które poza kwalifikacjami i doświadczeniem w pracy z osobami niepełnosprawnymi posiadają wykształcenie, potwierdzone dyplomami ukończenia studiów oraz certyfikatami i zaświadczeniami o ukończeniu specjalistycznych kursów i szkoleń, adekwatnych do realizowanego w projekcie wsparcia. Osoby te posiadają także doświadczenie organizacyjne i w realizowanych kierunkach wsparcia oraz w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Do prowadzenia bloków tematycznych mogą być zatrudnieni wykwalifikowani specjaliści – instruktorzy, aktorzy, animatorzy, zawodowo specjalizujący się odpowiednich dziedzinach, w ramach środków przewidzianych w budżecie projektu.
Na realizację zadań w trzecim roku realizacji projektu, PFRON przeznaczy 356 000.00, zł. Wkład własny Fundacji WRÓĆ wynosi 44000,00 zł.
Podsumowanie pierwszego okresu trzeciego roku realizacji projektu
W pierwszym okresie trzeciego roku realizacji projektu (1.04.2022-31.08.2022) projektu „Mnie więcej” wsparciem zostało objętych 26 uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich. Do realizacji procesu terapeutycznego w projekcie zatrudniono 22 pracowników. Wsparcie realizowano w oparciu o Indywidualne Plany Terapeutyczne, uwzględniające możliwości, predyspozycje i ograniczenia każdego z uczestników. Poszczególne zajęcia odbywały się zgodnie z założeniami (zarówno ilościowymi jak i jakościowymi), określonymi we wniosku o dofinansowanie projektu, w zróżnicowanych merytorycznie i metodologicznie formach wsparcia. W ramach ekoterapii prowadzono zajęcia grupowe i indywidualne, podczas których uczestnicy doglądali i dbali o ogród warzywny, który wcześniej samodzielnie założyli w ramach zajęć projektowych. Przygotowali też nasadzenia, wykonali proste ozdoby z drewna w pracowni stolarskiej. W ramach formy beneficjenci uczestniczyli w wielu wyjazdach tematycznych poza placówką, dotyczących bezpiecznego spędzania czasu nad wodą, poznając przy tym piękno przyrody, ucząc się odczytywania znaków wodnych. Zorganizowany został również turniej siatkówki w plenerze, połączony ze spacerem. Spacery po parkach, wędrówki piesze i inne formy spędzania czasu w kontakcie z zielenią pozytywnie wpływają na kreatywność, inteligencję i produktywność osób niepełnosprawnych, a spędzanie czasu na łonie natury działa uspokajająco, pomagając radzić sobie z codziennym stresem. W ramach takich form terapii jak: Terapia ruchem czy rehabilitacja funkcjonalna beneficjenci projektu mają możliwość wzmacniania mięśni narządu ruchu, dzięki czemu utrzymują lub usprawniają (w zależności od rodzaju i stopnia niepełnosprawności) samodzielne poruszanie i czynny udział w realizowanych formach wsparcia. Do terapii wykorzystywane są wszelkiego rodzaju pomoce takie jak: maty, piłki, ciężarki, elastyczne gumy czy wałki, a także moduł ruchowy Neuroformy będące na wyposażeniu Fundacji. Zajęcia prowadzono także w urządzenia zakupionych w ramach projektu. Terapią, która jest dopełnieniem rehabilitacji w sferze ruchowej to Hipoterapia z elementami jazdy konnej – beneficjenci projektu otrzymują wsparcie w sferze psychoruchowej z wykorzystaniem konia. Płynne ruchy konia i jego temperatura mają na celu korektę wad postawy i problemy z chodzeniem, a także poprawić komfort przy bólach kręgosłupa, które z uwagi na wiek beneficjentów projektu i ich schorzenia często im dokucza co zniechęca ich do dalszych ćwiczeń i uczestniczenia w terapii. Powolne ruchy konia i jego łagodne usposobienia pomagają jeźdźcom się wyciszyć i w pełni zrelaksować. W ramach projektu BO korzystają również z takich form jak masaż czy terapie wodne, które poza pobudzaniem mięśni do pracy, pełnią rolę odprężającą mięśnie, zmniejszają występowanie skurczy i dolegliwości bólowych mięśniowych i stawowych. Terapie wodne służą też nauce i utrwalaniu prawidłowych zachowań w wodzie i jej otoczeniu, w tym bezpieczeństwa własnego i współuczestników. W procesie terapii poznawczej w głównej mierze wykorzystywane jest urządzenie wysokiej technologii tj. Neuroforma wraz z platformą i oprogramowaniem. W ramach tych zajęć beneficjenci realizują szereg prostych ćwiczeń, które zachęcają ich do dalszej pracy, pozwala poznać większe możliwości własnego ciała. Podczas zajęć osoby z dysfunkcją kończyny lub jej brakiem znów mogą poczuć się jak osoby pełnosprawne. W projekcie realizowano również Terapię z kulturą i aktywność w kulturze, w ramach której uczestnicy projektu biorą czynny udział w wydarzeniach kulturalnych i warsztatach tematycznych, sami poprzez równego rodzaju prace plastyczne mogą poczuć się jak artysta i w ramach wystawy w placówce zaprezentować swoje prace. Te formy aktywności sprawiają BO projektu wiele radości, poprzez wyjazdy do teatru czy kina mogą brać czynny udział w życiu społeczno-kulturalnym co pozytywnie wpływa na każdego człowieka. W ramach umowy o prowadzenie projektu dokonano zakupu urządzenia Knockerbox, który jest polskim innowacyjnym urządzeniem multimedialnym opartym na technologii ultradźwięków, które pozwalają na wychwytywanie ruchów interaktywnych, z ustawieniami pozwalającymi na wyświetlanie obrazu na ścianie lub na podłodze oraz dostosowanie działań terapeutycznych do indywidualnych potrzeb uczestnika. Knockerbox jest wykorzystywany we wspieraniu wśród uczestników grafomotoryki, ćwiczeń stymulujących lewą i prawą półkulę mózgu, analizy i syntezy wzrokowej. Knockerbox zawiera również pakiety edukacyjne, z eksperymentami oraz pobudzające do aktywności fizycznej. Dzięki jednemu urządzeniu uczestnicy mają urozmaiconą formę terapii, ale i zabawy. W terapii wykorzystywane są również pomoce, które zostały zakupione w poprzednich latach.
Ze środków PFRON na projekt wydatkowano w pierwszym okresie trzeciego roku realizacji kwotę 178 000,00 zł.
Drugi rok realizacji zadania jest kontynuacja działań podjętych w roku 2020, w celu zwiększania samodzielności uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich.
W tym roku 29 osób będzie uczestniczyło w programie, w intensywności i na zasadach określonych w Indywidualnych Planach Działania.
Utrzymano wszystkie formy wsparcia określone i zapoczątkowane w projekcie. Wymiar udzielonego wsparcia wynosi 9662 godziny – średnio 333 godziny na każdego z 29 uczestników.
Zgodnie z planem, wsparcie dotyczy zakresu:
Terapii poznania i koncentracji
Zajęcia indywidualne dla wszystkich uczestników, mające na celu zahamowanie negatywnych procesów, wywołanych chorobą, stanem psychicznym lub wiekiem, a polegających na obniżonej koncentracji i pamięci, w efekcie apatii i wyobcowania uczestnika; zajęcia prowadzone m.in. z wykorzystaniem technik pamięciowych oraz urządzeń nowoczesnych technologii diagnostyczno-terapeutycznych, w tym modułu poznawczego Neuroformy, dr Neuronowki, Tomatis itp. Drugi rok zajęć został wzbogacony o zakupiony ze środków projektu program: Akademia umysłu SENIOR (Edu oraz trening indywidualny) – multimedialny system do wspomagania rozwoju pamięci i koncentracji wraz ze scenariuszami zajęć oraz zestaw ćwiczeń. 17 uczestników terapii poznawczych uzyska średnio po 55 godzin wsparcia.
Ekspresji i aktywizacji społecznej przez kulturę i sztukę
Zajęcia z muzykoterapii, arteterapii, sztuki filmowej, malarstwa i plastyki, sztuk teatralnych, koncertów (tzw. sztuki wysokiej), a także popularnej aktywności artystycznej – festynów, jarmarków, przeglądów itp. Założono realizację wsparcia w formie zajęć indywidualnych – ukierunkowanych na aktywizację i ekspresję indywidualną oraz grupowych – nastawionych na włączenie BO w świat aktywności twórczej, kultury i sztuki. Z uwagi na znaczące ograniczenia w dostępności do dóbr kultury, część zajęć odbywa się na kanwie bogatych zasobów internetu (wirtualne zwiedzanie; nagrania koncertów i sztuk teatralnych, seanse filmowe, pogadanki, rozmowy, prezentacje.) Terapeutyczne dobrodziejstwa kultury i sztuki dotyczą 28 uczestników, z których każdy doświadczy średnio 45 godzin zajęć indywidualnych oraz 30 dwugodzinnych zajęć grupowych (w grupach 7-osobowych).
Ekoterapii
Zajęcia obejmujące wszystko, co ma związek z naturalnym otoczeniem człowieka oraz dobrodziejstwami tego otoczenia, m.in.: animalo terapię, hortiterapię, sylwo terapię, realizowane w formie indywidualnej oraz niewielkich grupach, pozwalających na przejmowanie i realizację przez BO pod okiem instruktora różnorodnych ról, w tym lidera grupy. Zajęcia grupowe odbywają się w formie wyjazdowej (poza terenem placówki). Tu także zajęcia będą przebiegać dla 29 uczestników jako terapie indywidualne (średnio na uczestnika 48 godzin) i grupowe (głównie w terenie, 25 sesji dwugodzinnych).
Rehabilitacji funkcjonalnej
Zajęcia indywidualne dla 17 BO z niepełnosprawnością sprzężoną oraz problemami narządów ruchu, prowadzonych przez fizjoterapeutę ćwiczeń i metod usprawniających narządy ruchu w zakresie motoryki małej i dużej, zmniejszenia napięć mięśniowych i unieruchomienia stawów i innych objawów w znaczący sposób ograniczające aktywność BO.
Masażu
Dla 29 BO, w średnim wymiarze 2 godziny miesięcznie na uczestnika. W ramach wsparcia realizowane będą całościowe i częściowe, masaże rozluźniając, wzmacniające, wyciszające, niwelując napięcia i bóle, przygotowujące do zajęć ruchowych, w tym masaże suche i wodne (wirówki).
Terapii ruchem
Dla wszystkich uczestników, w formie różnorodnych zajęć indywidualnych i grupowych, jako podstawowej formy aktywizacji życiowej uczestników, prowadzona pod okiem fizjoterapeuty, instruktora rekreacji ruchowej itp. W ramach zajęć przewiduje się gimnastykę, zajęcia tzw. małej siłowni, naukę i ćwiczenia jazdy na rowerze – w zależności od kondycji psychomotorycznej uczestnika – dostosowanym lub specjalnie skonstruowanym do osób niepełnosprawnych. Zajęcia obejmują także ćwiczenia fitness, taneczne, gry z piłką. Zajęcia realizowane głównie w oparciu o bazę obiektu w Lasowicach Wielkich z przynależnym terenem zielonym. Dla 26 BO 55 sesji indywidualnych.
Terapii wodnych
Wsparcie realizowane w formie zajęć w niewielkich grupach, obejmujące techniki Hallwick, Watsu, naukę pływania, gry w wodzie, elementy aqua aerobic, masaży i relaksu w wodzie, realizowane głownie na terenie Ośrodka Basenoterapii Fundacji WRÓĆ w Jantarze oraz kąpieli, masaży wodnych, chromoterapii – w pracowni hydroterapii w Lasowicach Wielkich.
Hipoterapii z elementami nauki jazdy konnej
Zajęcia w układzie uczestnik, uprawniony hipoterapeuta, asystent w liczbie średnio po 26 sesji dla 18 uczestników; Celem zajęć jest wsparcie procesów terapeutycznych w zakresie psychomotorycznym, rozwijane aktywności uczestników, a także empatii i odpowiedzialności Dla części osób, korzystających z tej formy, wparcie stało się źródłem zainteresowania w kierunku nauki jazdy konnej.
Na potrzeby Ośrodka Animaloterapii i Hipoterapii w Jantarze powstało nowoczesne, przestronne klimatyzowane zaplecze, zawierające przestrzeń edukacyjną, szatnie, łazienkę i ubikacje dla osób niepełnosprawnych, zaplecze kuchenne; werandę do hali, gdzie znajduje się padok kryty ze stanowiskiem do bezpośredniego wsiadania na konia; poczekalnię. Zaplecze zostało przygotowane pod kątem zapewnienia niepełnosprawnym uczestnikom dostosowanych do standardów i wymagań higienicznych organizacji i realizacji zajęć z zakresu ekoterapii, animaloterapii, hipoterapii w Ośrodku w Jantarze.
W projekcie zaplanowano i zrealizowano wyposażenie Ośrodka Animaloterapii i Hipoterapii w podnośnik specjalistyczny, dzięki czemu osoby pozbawione możliwości chodzenia lub cierpiące na znaczące ograniczenie tych możliwości, zyskają sposobność uczestniczenia w zajęciach wymagających przesiadania się bezpośrednio z wózka inwalidzkiego na konia i odwrotnie. Podnośnik umożliwi także usytuowanie uczestnika w bezpiecznej i pożądanej z punktu widzenia terapii pozycji wobec zwierzęcia w trakcie realizacji innych zabiegów terapeutycznych (np. czesanie, przytulenie, pogłaskania konia, alpaki czy osła).
Realizacja zajęć
Zajęcia będą prowadzone przez wykwalifikowanych pracowników Fundacji – osoby, które poza kwalifikacjami i doświadczeniem w pracy z osobami niepełnosprawnymi posiadają wykształcenie, potwierdzone dyplomami ukończenia studiów oraz certyfikatami i zaświadczeniami o ukończeniu specjalistycznych kursów i szkoleń, adekwatnych do realizowanego w projekcie wsparcia.
Na realizację zadań w drugim roku realizacji projektu, PFRON przeznaczył 314.810,24 zł. Wkład własny Fundacji WRÓĆ wynosi 39.028,40 zł.
Podsumowanie drugiego roku realizacji projektu
W okresie od 1 kwietnia do 31 marca 2022 roku 29 uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich korzystało ze wsparcia, realizowanego w różnych formach przez 25 pracowników merytorycznych. Wsparcie przebiegało zgodnie z założeniami co do ilości godzin ogółem oraz w poszczególnych formach i średnio na jednego uczestnika. W omawianym okresie zdarzyły się krótkie okresy działalności w trybie hybrydowym lub zdalnym, w związku ograniczeniami funkcjonowania w wyniku Covid-19, w tym ograniczenia działalności, kwarantann uczestników i pracowników. Metody prowadzenia zajęć (praca zdalna, praca w terenie, sesje wspólne on-line, przewożenie pojedynczo uczestników, z zachowaniem rygorów sanitarnych na bezpieczne miejsce realizacji zajęć – las, plaża, pracownia specjalistyczne placówki, dostarczanie materiałów dla Uczestników, „konferencje” on-line itp.) dostosowywano do poszczególnych form, zakresów tematycznych, umiejętności uczestników, warunków logistycznych i pogodowych. Przedłużająca się sytuacja stanu zagrożenia oraz „nawracające” okresy braku stabilizacji spowodowały, że w celu kompleksowego zabezpieczenia potrzeb uczestników oraz zapewnienia ciągłości wsparcia, niezależnie od sytuacji organizacyjnych (w tym frekwencji uczestników i terapeutów), zweryfikowano IPD i dokonano modyfikacji, polegającej na objęciu uczestników większą niż pierwotnie zakładano liczbą form i godzin wsparcia. Pozwoliło to nie tylko na systematyczną kontynuację pracy terapeutycznej, ale także – co szczególnie ważne – uniknięcie powstawania i pogłębiania się stanów depresji i obniżonego samopoczucia uczestników. Taki system „wymuszał” zwiększoną inicjatywę i samodzielność uczestników w wykonywaniu zadań oraz korzystaniu z zasobów technologicznych, co „niechcący” wzbogacało efekt terapeutyczny. Stało się też znakomitą sposobnością do weryfikacji skuteczności wcześniej realizowanych terapii i treningów, ponieważ często wymagało od Uczestników wykazania się już konkretnymi umiejętnościami. Większość zajęć była jednak realizowana w trybie zgodnym z założeniami projektu, tj. na terenie placówki lub przewidzianych lokalizacjach (muzea, teatr, las, plaża itp.)
W drugim roku realizacji projektu „Mnie więcej” wsparcie realizowano w następujących formach:
- Terapie poznawcze – 935 godzin
- Terapie z kulturą – 1260 godzin
- Aktywność w kulturze – 480 godzin
- Ekoterapia – 1392 godziny
- Terapia ruchem – 1430 godzin
- Terapie wodne – 576 godzin
- Hipoterapia z elementami nauki jazdy konnej – 936 godzin
- Rehabilitacja funkcjonalna – 969 godzin
- Ekoterapia – zajęcia w terenie, grupowe – 700 godzin
- Terapie ruchem- zajęcia grupowe – 288 godzin
- Masaż – 696 godzin
Ogółem udzielono w tym czasie 9662 godzin wsparcia.
Zakupiono podnośnik dla osób niepełnosprawnych ze specjalistycznym siedziskiem „Buttler”, wykorzystywany podczas hipoterapii oraz nauki jazd konnych.
Ze środków PFRON na projekt wydatkowano w drugim roku kwotę 314.810,24 zł.
Celem Projektu „Mnie więcej”, realizowanego w ramach Zlecenia Zadań PFRON, Konkurs nr 1/2019 Kierunek aktywność, jest zwiększenie aktywności życiowej i społecznej podopiecznych Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich poprzez realizację ciągłych, uwzględniających indywidualne cechy i potrzeby uczestników działań z zakresu aktywizacji psychicznej, fizycznej i społecznej, przy uczestnictwie tych osób.
Projekt ma charakter ciągły i lokalny, obejmuje 3 okresy, łącznie od dnia 1 stycznia 2020 do 31 marca 2023 roku. Zakłada się, że zadania związane z projektem będą realizowane 12 miesięcy w roku, średnio 5 dni w tygodniu, średnio przez 3 godziny dziennie, a czas realizacji zostanie określony harmonogramem, dostosowanym do realizacji zajęć w ramach podstawowej działalności ŚDS.
Od 1 stycznia 2020 roku do 31 marca 2021 roku kwota dofinansowania wyniesie 367 379 zł (pierwszy rok realizacji).
Od 1 kwietnia 2021 roku do 31 marca 2022 roku kwota dofinansowania wyniesie 347 000 zł (drugi rok realizacji).
Od 1 kwietnia 2022 roku do 31 marca 2023 roku kwota dofinansowania wyniesie 356 000 zł (trzeci rok realizacji).
Przedmiotem Projektu jest realizacja działań z zakresu ciągłej rehabilitacji, ukierunkowanej na zwiększenie aktywności Uczestników ŚDS w Lasowicach Wielkich w różnych dziedzinach codziennego funkcjonowania.
Działania zaprojektowano od ogólnej poprawy stanu psychofizycznego, wzrostu sprawności psychofizycznej i aktywności, osiąganych poprzez udział w zróżnicowanym zestawie zajęć po rozbudzanie aktywności i uzyskanie przez Uczestników dobrze utrwalonych umiejętności życia w społeczeństwie (np. umiejętność rozpoznawania i adaptacji norm społecznych, wybór i uczestniczenie w szerokim spectrum zajęć i imprez; kontakt z przyrodą, sportem, rekreacją, kulturą; wzbudzanie zainteresowań i poszerzanie obszarów aktywności.
Proponowany zestaw form wsparcia został opracowany przez kadrę bezpośrednio zaangażowaną w pracę z uczestnikami, z wykorzystaniem obserwacji i doświadczeń z pracy placówki oraz programu „Mogę więcej – rehabilitacja społeczna w ŚDS w Lasowicach Wielkich”. Wsparcie dla uczestników będzie realizowane w oparciu o Indywidualny Plan Działania (IPD), sporządzony na cały okres uczestniczenia w projekcie. Zakłada się, że zadania związane z projektem będą realizowane średnio przez 2 godziny dziennie, a czas realizacji zostanie określony harmonogramem, dostosowanym do programu zajęć w ŚDS.
Grupę docelową projektu stanowi 27 Uczestników. Są to osoby niepełnosprawne, posiadające aktualne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Wśród uczestników projektu, znajdują się osoby z chorobą otępienną lub z chorobą psychiczną oraz z upośledzeniem umysłowym. W grupie znajdują się też osoby z upośledzeniami układu krążeniowo-oddechowego oraz niepełnosprawnością ruchową.
Formy wsparcia
Obniżona sprawność poznawcza i koncentracja, problemy z pamięcią, zmienne nastroje i lęki stanowią istotną przeszkodę w codziennym i społecznym funkcjonowaniu uczestników placówki. Długotrwałe utrzymywanie się czy nawracające występowanie powyższych stanów powoduje obniżenie nastroju, wiary we własne możliwości, zniechęcenie do podejmowania jakiejkolwiek aktywności czy snucia planów działania i rozwoju. Poprzez indywidualną diagnozę i na jej podstawie dobraną terapię, z wykorzystaniem stymulacji elektroencefalograficznej uzyskuje się wyeliminowanie lub obniżenie oddziaływania stanów niepożądanych oraz wzmocnienie funkcji poznawczych, koncentracji, równowagi i stabilności emocjonalnej, procesów podejmowania decyzji.
Proces, prowadzony będzie przez terapeutę w systemie terapii indywidualnej m.in. z wykorzystaniem posiadanych przez placówkę narzędzi wysokiej technologii do diagnozy i stymulowania funkcji poznawczych – neuroformy oraz programu: Dr Neuronowski. Zastosowanie neuroformy pozwala na zwiększenie aktywności uczestnika w procesie terapeutycznym oraz w śledzeniu postępów terapii, a przez to współpracę z prowadzącym zajęcia terapeutą w budowaniu i monitorowaniu procesu terapeutycznego. Uczestnicy formy zostaną też zdiagnozowani w zakresie funkcji poznawczych (w tym słyszenia i rozumienia), będącym w posiadaniu Fundacji sprzętem do Metody Tomatisa, a wnioski z diagnozy zostaną przestawione terapeucie do stosowania we wsparciu. Oprogramowanie Dr Neuronowski pozwala na łagodzenie i kompensowanie skutków niepełnosprawności, związanych z deficytami w obszarze funkcji poznawczych, koncentracji i mowy. Składa się z 9 modułów usprawniających świadomość fonologiczną, słuch fonematyczny, rozumienie mowy, sekwencjonowanie dźwięków, a także pamięć, szybkość reagowania, uwagę i funkcje wykonawcze. Program dostosowuje się do indywidualnych potrzeb i możliwości konkretnej osoby monitorując jej postępy na bieżąco przekazujący informację zwrotną. W terapii zostaną także wykorzystane elementy terapii EEG Biofeedback, terapii Snolezelen (Sali Doświadczania Świata), technik pamięciowych.
Terapia z kulturą
Zidentyfikowanie, rozwój i wykorzystanie w procesie terapeutycznym zainteresowań uczestnika, poprzez które może On wyrażać i kształtować własne stany emocjonalne, przeżycia wewnętrzne, oczekiwania. Budowanie harmonii wewnętrznej uczestników, relacji między nimi i z otoczeniem, eliminowanie procesów wyalienowania, wzmocnienie chęci do zaznaczania swojej obecności (odczuć, stanów, przeżyć, ekspresji) w środowisku. Wdrożenie formy wsparcia przyczyni się do minimalizowania, docelowo eliminowania stanów niepewności, zamknięcia, lęków, wyobcowania, w sferze odbioru i wyrażania własnych stanów, przyczyni się o nawiązywania i umacniania kontaktów z otoczeniem, zaznaczania w nim własnej obecności, znajdowania i budowania relacji w oparciu o wspólne (zbieżne) środki wyrazu i zainteresowania. Celem terapii jest przełamanie głębokich barier myślowych, pokazanie, że świat „bywa inny”, że w tym „innym” świecie można się czuć równie dobrze, a może nawet lepiej…, co sztuka doskonale pokazuje w swej warstwie treściowej i znaczeniowej oraz w otoczeniu, w jakim jest prezentowana.
W realizacji wsparcia będą stosowane metody oddziaływania z różnorodnych dziedzin twórczości i ekspresji, mieszczących się w szerokiej formule kultury. Ponieważ celem zajęć nie jest wykształcanie wysublimowanych znawców, a raczej dotarcie do każdego uczestników w celu sprowokowania go do odnalezienia właściwej dla siebie dziedziny zainteresowania, sposobu wyciszenia, budowania harmonii wewnętrznej harmonii ze światem, a wreszcie ekspresji, aktywności i budowania relacji, „kultura” oznacza w tej formie szeroką gamę środków wyrazu – muzykę popularną i klasyczną, rozmaite formy plastyczne, w tym graffiti i grafikę komputerową, sztukę ludową, jarmarczną, dramę, teatr, teatr ruchu tj.. W indywidualnym Programie Działania terapeuta określi dla każdego uczestnika preferowane przez niego (z uwzględnieniem zainteresowań i predyspozycji) obszary, w których głównie będzie przebiegał proces terapeutyczny – oczywiście jest możliwe, że w całym procesie uczestnik będzie korzystał z różnych form ekspresji. Formę nazwano terapią z kulturą, ponieważ niezależnie od preferencji określonych w indywidualnych procesach terapeutycznego, wsparcie ma zmierzać także ku kształtowaniu rozumienia znaczenia kultury w życiu, rozumienia różnorodności i budowaniu dla niej szacunku, tworzeniu ogłady zachowań, a także – poznawania historii i dorobku w kulturze. Terapia taka jest istotnym elementem rozwoju poznawczego i emocjonalnego, a poza niewątpliwą przyjemnością, daje też możliwość weryfikacji własnych stanów, poglądów, ograniczeń, pozwala również na poczucie współistnienia w społeczeństwie oraz na aktywne włączenie społeczne. Terapia poprzez empiryczne dotknięcie tego świata ma pobudzać wyobraźnię i pragnienia, służyć zdobywaniu umiejętności „przebierania się”, wchodzenia w różne role społeczne, motywacji do podejmowania wysiłków, pokonywania ograniczeń, tonowania nastrojów, przekraczania granic, otwierania się. Do realizacji zajęć zaplanowano zakup pomocy dydaktycznych – głównie jednorazowych materiałów plastycznych, nagrań muzycznych, drobnych instrumentów, szarf, tkanin itp., zabezpieczających realizację zadań projektowych.
Aktywność w kulturze
Uczestnicy ŚDS wywodzą się głównie z rodzin ubogich, o niskim wykształceniu, nie mających zwyczaju lub możliwości uczestniczenia w wydarzeniach kulturalnych, bez względu na wagę tych wydarzeń. Charakterystyczne tendencje do „zamykania” osób chorych psychicznie lub z niepełnosprawnością intelektualną „przed oczami innych” i izolacja społeczna powodują, że świat sztuki zarówno wysokiej jak i powszechnej, festynowej, populistycznej jest dla nich nieznany i niedostępny. Tymczasem osoby te doskonale odnajdują się w świecie iluzji i metafory, muzyki itp.. Ekspresja związana z twórczością stanowić może jeden z ważniejszych elementów porozumienia, otwarcia na wyrażanie emocji, współodczuwanie, współuczestniczenie, aktywną obecność. Dzięki zastosowaniu tej formy wsparcia możliwe będzie praktyczne i faktyczne wprowadzenie uczestników w świat szeroko rozumianej kultury; nauczanie przyjmowania postaw adekwatnych do okoliczności (jarmark-kino-teatr), przełamanie bariery niedostępności – tkwiącej może nawet bardziej w zdrowych uczestnikach zdarzeń kulturalnych.
Z uwagi na różnorodność uczestników, projekt zakłada wykorzystanie w terapii różnych dziedzin sztuki, w tym teatr, muzykę, sztuki plastyczne, ale także festyny i jarmarki. Terapia będzie obejmowała etapy przygotowania (poznanie materii, rozpoznanie upodobań, wybór wydarzeń); przygotowanie do uczestniczenia (poznanie norm kulturowych i pożądanych zachowań); uczestnictwo w wydarzeniach, zgodnie z wcześniejszym wyborem; omówienie wydarzeń, w tym reaktywności indywidualnej na wydarzenia; wprowadzenie technik terapeutycznych opartych na poznanych dziedzinach sztuki (np. drama) w indywidualny i grupowy proces terapeutyczny, jako formy ekspresji i budowania relacji. We wszystkich etapach i procesach terapii zakłada się aktywny udział uczestników. Z uwagi na realizację poza placówką, w formie pracy grupowej, wsparcie wyodrębniono z terapii z kulturą. Nie mniej dopuszcza się przenikanie treści zajęć w obu formach (np. przygotowanie lub omówienie zdarzenia). W projekcie zaplanowano środki na zakup biletów oraz przewóz uczestników na imprezy.
Ekoterapia
Terapia pozwoli oddziaływać na tonowanie stanów emocjonalnych, relaksację, systematyczność, pokonywanie ograniczeń, dążenie do osiągnięcia celów, podniesienie poczucia własnej wartości, przyczyni się też do poznania naturalnego otoczenia BO, zasobów świata natury, jego bogactwa, harmonii i dobrodziejstw. Poznanie – obserwacja i praktyczne doświadczenia – praw natury a także wdrażanie zasad poszanowania dla tego otoczenia pozwoli na kształtowanie systematyczności, przyglądania się otoczeniu w szczególe i w skali makro, rozpoznawania funkcjonowania człowieka jako elementu ekosystemu, przenoszenia i stosowania zasad symbiozy, synergii i fairplay w relacjach społecznych.
Jak stwierdził jeden z klasyków nurtu tzw. zielonej terapii, Henry D. Thoreau ,Nigdy nie popadnie w depresję i przygnębienie ten, kto żyje pośród Natury, albowiem znajduje w niej spokój dla swoich zmysłów. Nic nie zdoła wtrącić prostodusznego i dzielnego człowieka w otchłań pospolitego smutku”. To świat przyrody jest pierwszym odniesieniem, po które powinniśmy sięgać poszukując wzorców dla cudowania i odbudowywania własnego życia. Z niego wywodzą się żywioły, w nim tkwi wola i siła życia, on jest zorganizowany w sposób, dzięki którymi przez wieki ulega przemianom, ale trwa w nieustającym cyklu odradzania się. Poznanie tego świata i przebywanie w nim może stanowić istotny punkt wsparcia dla osób zmęczonych, zagubionych, ograniczonych niedobrymi doświadczeniami, niedoskonałym umysłem, upośledzonym zdrowiem. Jak wskazują doświadczenia zakończonego już projektu „Mogę więcej”, podopieczni ŚDS doskonale znajdują się we wszystkich formach kontaktu z naturą oraz jej poznawania. Uczestnikom zostaną zaproponowane zróżnicowane formy poznania i obcowania z naturą, w tym zajęcia z zakresu hortiterapii, sylwoterapii, animaloterapii a także grzybobrania i wędkowania. Zajęcia będą realizowane w formie teoretycznej – obejmującej poznanie i zachęcanie do poznawania otoczenia przyrodniczego, omawianie zaobserwowanych zjawisk, znajdowanie prawidłowości i analogii w życiu jednostkowym i społecznym oraz zajęć praktycznych – realizacji konkretnych zadań w oparciu o wcześniej przyjęty plan działania, wzbudzania zainteresowań czy wykorzystania zasobów natury dla wzbogacenia dobrostanu człowieka w kategoriach użytkowych (uprawy, ryby, grzyby,runa), estetycznych (kwiaty, rośliny, drzewa utrwalanie obrazów i dźwięków), nastrojowych i emocjonalnych (relaksacja, poczucie jedności, różnorodności i odrębności), praw (samostanowienia, zależności, odpowiedzialności) oraz orientacji przestrzennej. Wsparcie ma też poszerzyć wiedzę ogólną na temat otoczenia ekologicznego człowieka, potrzeby jego poszanowania, wpływu na samopoczucie, różnorodności środowiska naturalnego oraz specyficznych, pożądanych zachowań wobec natury i potencjału dla aktywności i kreatywności człowieka. W ramach formy wsparcia będą prowadzone zajęcia w placówce, na bazie pracowni multimedialnej, na terenach zielonych przy SDS- (głównie) hortiterpia. W formie przewidziano zakup pomocy dydaktycznych, przede wszystkim jednorazowego użycia (nasion i sadzonek, środków ochrony, koszy, drobnych narzędzi do pielęgnacji upraw itp). Założono także zakup aparatu fotograficznego z funkcją mikro, w celu umożliwienia utrwalania przez uczestników krajobrazów i obiektów przyrody oraz propagowania własnej aktywności proekologicznej.
Terapia ruchem
Poprzez realizację formy wsparcia wnioskodawca planuje uzyskać efekt zmniejszenia, a docelowo wyeliminowania z zachowań uczestników stanów ociężałości, apatii, niechęci do podejmowania jakiejkolwiek aktywności. Założono, że poprzez zaproponowanie zróżnicowanych od najprostszych do bardziej skomplikowanych ćwiczeń uczestnicy nabędą trwałe nawyki aktywności ruchowej, stosownie do własnych możliwości, a poprzez to w znaczący sposób poprawią swoje stany psychofizyczne, co przyczyni się do wzmocnienia aktywności w środowisku.
Ruch, w zasadzie jakikolwiek, jest najbardziej dostępną i teoretyczni najłatwiejszą o sprowokowania formą aktywności. Niestety, ta oczywistość rozmija się z praktyką życia większości, także zdrowego, mającego świadomość dobrodziejstwa ruchu la zdrowia i rozwoju, społeczeństwa. Tym bardziej w gronie osób uczęszczających do ŚDS tę oczywistość trzeba wdrażać metodami wielokrotnych zachęt i powtórzeń, stosując szeroką gamę metod – od gimnastyki, poprzez proste zajęcia sportowe, fitness, zajęcia taneczne czy tanecznorekreacyjne (np. zumba), marsze, ćwiczenia na siłowni, gry i zabawy z piłką, jazdę na rowerze itp. Wsparcie obejmie rozmaite formy aktywności ruchowej, z wykorzystaniem posiadanych przez ŚDS urządzeń, w tym treningi na bieżni, stepperze, rowerku stacjonarnym, zajęcia z modułem równowagi neuroformy; ćwiczenia z rowerem biegowym, nauka jazdy i jazda na rowerze, rzuty piłką, kozłowanie, gimnastyka, zajęcia typu fitness, zumba, gry itp. Założeniem procesu terapeutycznego jest wyposażenie uczestników w umiejętności, dzięki którym będą mogli dostosowywać swoja aktywność do sytuacji, stanu zdrowia, nastroju, zasobów otoczenia, pozostając przy nawyku korzystania z takiej aktywności – np. będąc na spacerze w parku miejskim, wyposażonym w siłownię. Uwzględniając rozwijającą się sieć bezpiecznych ścieżek rowerowych, także na terenach wiejskich, a także łatwość, uniwersalność i pożytek z jazdy na rowerze, wdrożenie tej umiejętności wśród uczestników zaplanowano jako jeden z głównych kierunków wsparcia. Poza posiadanym wyposażeniem, do realizacji formy wsparcia zaplanowano zakup 2 (damski/męski) rowerów trzykołowych z oprzyrządowaniem dla ON, 2 (damski/męski) rowerów dwukołowych z oprzyrządowaniem dla ON oraz zestawu małej siłowni zewnętrznej wraz z montażem. Tego rodzaju doposażenie placówki da możliwość korzystania przez uczestników z ruchu także poza planowanymi w projekcie zajęciami i będzie służyło utrwalaniu pożądanych zachowań. Zajęcia będą się odbywały w oparciu o bazę placówki w Lasowicach Wielkich. Wśród pomocy dydaktycznych tej formy wsparcia (indywidualnej i grupowej) znajdą się wstążki, taśmy, kijki nordic, piłki itp. Jako uzupełnienie zasobów Fundacji i placówki pod kątem uczestników i projektowanego wsparcia. W ramach formy zaplanowano także niewielką ilość zajęć grupowych (dla stosowania gier zespołowych, zajęć tanecznych czy fitness), ze względów organizacyjnych wskazanych w odrębnej formie wsparcia.
Terapie wodne
Kształtowanie harmonii, relaksacji, umiejętności ruchowych i niezależności, nauka pływania, z wykorzystaniem elementów aqua aerobiku, koncepcji Hallwick oraz z zastosowaniem różnych sposobów zmian pozycji ciała, rotacji, kontrolowania równowagi, bezpiecznego oddychania, swobodnego poruszania się. Zajęcia w wodzie mają też charakter rozluźniający, przeciwdziałający nadmiernym napięciom mięśni oraz zesztywnieniu stawów, usprawniający i aktywizujący. Celem jest uzyskanie przez uczestników lepszej kondycji psychofizycznej, harmonii, zwiększenie samoakceptacji, wzrost pewności siebie i kontroli nad własnym ciałem, ale również uzyskanie umiejętności bezpiecznego zachowania się w wodzie i jej pobliżu, korzystania z publicznych obiektów basenowych i plaż, przestrzegania norm społecznych, uczestniczenia w różnych środowiskach, umiejętności dostosowywania zachowań do zróżnicowanych warunków, podnoszenia sprawności ogólnej.
Stosowane będą m.in: nauka chodzenia (Hallwick); elementy technik Aqua Aerobiku, relaksacji w wodzie, nauka pływania, gry zespołowe w wodzie, typu siatkówka czy koszykówka oraz treningi bezpiecznego zachowania w wodzie i w pobliżu zbiorników wodnych. Z uczestnikami zostaną przeprowadzone zajęcia dotyczące reagowania na sytuacje niebezpieczne, udzielenia pomocy innej osobie oraz kultury korzystania z publicznych, ogólnie dostępnych obiektów basenowych i rekreacji wodnej. Zajęcia będą się odbywać na udostępnionym w tym celu nieodpłatnie (w projekcie przewidziano wyłącznie częściowe pokrycie kosztów ogrzewania) basenu krytego z wodą o temperaturze 32 stopnie C, muzyką podwodną i światłami Ośrodka Basenoterapii Fundacji Wróć w Jantarze. W okresie letnim, przy sprzyjających warunkach pogodowych zajęcia mogą się odbywać na basenie zewnętrznym lub na akwenach otwartych, co pozwoli kształtować zachowania na plażach publicznych. Zważywszy na niepełnosprawność uczestników, terapeutę w procesie rehabilitacji będzie wspierał asystent, udzielający uczestnikom indywidualnych wskazówek, ułatwiający przyswojenie poleceń instruktora, stymulujący do ich wykonania, pomagający opanować strach, zrealizować wzorzec polecenia, korygować tempo realizacji zajęć. Jeśli w ramach ćwiczenia (nauki, zabawy, gry) nastąpi zróżnicowanie tempa realizacji, asystent, zgodnie z ustalonym scenariuszem zajęć podejmie – pod okiem instruktora równoległą realizację zadań z tymi uczestnikami, którzy osiągają lepsze wyniki, natomiast instruktor wesprze osoby „słabsze”.
Hipoterapia z elementami nauki jazdy konnej
W ramach zajęć zostaną wprowadzone elementy jazdy konnej, co poza poprawą sprawności psychofizycznej pozwoli uczestnikom uzyskać dodatkowe umiejętności, być motywacją do podejmowania działań i poszerzania zainteresowań. Z perspektywy rehabilitacji społecznej hipoterapia ma na celu usprawnienie psychofizyczne uczestnika, przy czym szczególnie istotne są tu: – poprawa równowagi, orientacji w przestrzeni, orientacji w schemacie ciała, koordynacji wzrokowo-ruchowej; – stymulowanie zmysłów, zwłaszcza czucia głębokiego; – aktywizowanie i poprawa funkcjonalności całego organizmu w wymiarze psychofizycznym i fizjologicznym; – rozwijanie umiejętności poznawczych: praca nad koncentracją uwagi, uczenie nowych pojęć i umiejętności; – poprawa samooceny i kondycji psychicznej uczestnika; – wzrost pewności siebie, poprawa kontaktów z grupą jak i znaczna poprawa sprawności ogólnej; – umożliwienie kontaktu z naturą nie tylko poprzez kontakt z żywym zwierzęciem, ale również poprzez zwiększenie możliwości lokomocyjnych.
Ukierunkowane działanie terapeutyczne ma służyć poprawie funkcjonowania uczestnika w sferach fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej. Realizowana jest przez wykwalifikowanego hipoterapeutę, w oparciu o IPD określony dla uczestnika przez zespół terapeutyczny. Zajęcia prowadzone są indywidualnie, w układzie: jeden uczestnik, hipoterapeuta (instruktor jazdy konnej) i jego asystent. Przebieg procesu terapeutycznego i poszczególnych zajęć, dobór form ich realizacji oraz sekwencji postępowania określa hipoterapeuta, czuwający nad całokształtem zachowań wszystkich uczestników terapii i konia. Asystent, zajmujący cały czas pozycję blisko uczestnika, asekuruje go i wspomaga w wykonywaniu zadań określonych przez hipoterapeutę, przekazując mu informacje zwrotne, związane z przebiegiem ćwiczenia, potrzebą ewentualnych korekt lub sposobu (np. tempa) ich realizacji, wynikających aktualnego stanu uczestnika (np. potrzeba rozluźnienia mięśni, zmniejszenia dystansu, powtórzenia ćwiczenia). Zajęcia przewidują także wykonywanie przez uczestników, pod okiem instruktorów podstawowych czynności pielęgnacyjnych, typu czesanie i czyszczenie konia, jako elementy budowania poczucia więzi i odpowiedzialności.
Rehabilitacja funkcjonalna
W efekcie stosowania tej formy wsparcia uczestnik uzyska warunki do skoncentrowania się na procesach rozwojowych i poznawczych. Uzyska wydłużenie okresu mobilizacji i aktywności, zwiększanie sprawności psychomotorycznej, możliwość wykonywania świadomych i celowych ruchów, utrzymania określonej postawy lub pozycji, zwiększanie umiejętności i dostępnych dla siebie obszarów funkcjonowania. W przypadku osób starszych rehabilitacja funkcjonalna służy przede wszystkim zahamowaniu lub spowolnieniu procesów utraty umiejętności i możliwości psychomotorycznych. Systematyczna rehabilitacja poprzez minimalizowanie ograniczeń spowodowanych niepełnosprawnością umożliwia osobom niepełnosprawnym odcięcie się od bólu i ograniczeń, podjęcie różnorodnych aktywności, nawiązanie i utrzymanie relacji społecznych.
W procesie rozwojowym uczestników projektu eliminacja dyskomfortu wywołanego bólem, zmęczeniem, rozdrażnieniem i ograniczeniami o podłożu fizycznym stanowi w istocie podstawę budowania przestrzeni i motywacji do aktywności, poznawania, funkcjonowania społecznego – niezbędnych w procesie zwiększania samodzielności życiowej. W ramach oddziaływania rehabilitacyjnego, na podstawie diagnozy i dokumentacji lekarskiej oraz wywiadu z uczestnikiem (lub jego opiekunem prawnym), zespół terapeutyczny określi stan początkowy i oczekiwany, w wyniku udziału w projekcie stopień samodzielności życiowej uczestnika. Na tej podstawie zostaje dokonany indywidualny dobór metod i koncepcji rehabilitacji, które w wymiarze intensywności i kompleksowości oddziaływania rokują najlepiej dla uzyskania celu w zakresie zwiększenia samodzielności życiowej uczestnika. Okresowo dokonuje się oceny i ewentualnej korekty programu rehabilitacyjnego, z uwzględnieniem stanu i zmian następujących u BO oraz informacji zwrotnych od terapeutów, realizujących inne formy wsparcia. Istotą wsparcia w projekcie w formie rehabilitacji kompleksowej jest zwiększenie funkcjonalności organizmu uczestnika, a w ślad za tym stworzenie podstaw do zwiększania jego samodzielności życiowej. W tej formie wsparcia weźmie udział 15 osób, których niepełnosprawność w największym stopniu przyczynia się do ich wykluczenia społecznego i uniemożliwia normalne funkcjonowanie w społeczeństwie – osoby z niepełnosprawnością sprzężoną, poruszające się na wózkach inwalidzkich lub wymagające wsparcia w poruszaniu się, cierpiące na ograniczenia motoryki małej, dolegliwości bólowe, spastykę, osłabienia mięśni itp.
Ekoterapia teren
W grupowych zajęciach ekoterapii kształcone będą: umiejętność bezpiecznego i ekologicznego korzystania z zasobów naturalnych; obserwacja zależności i prawidłowości w naturze, a także poznawanie zasobów otoczenia, w którym żyją uczestnicy (obszary Natura 2000, akweny i ścieżki wodne, ogrody botaniczne i zoo), poznawanie świata roślin i zwierząt, w celu pogłębienia efektów ze wsparcia indywidualnego.
W formie realizowane będą metody oparte na kontakcie z naturą, w tym elementy animaloterapii, sylwoterapii. Z powodów bezpieczeństwa, zajęcia będą się odbywały w 6 grupach średnio 4- osobowych pod kierunkiem prowadzącego i asystenta (wspierającego prowadzącego w realizacji merytorycznej zajęć oraz pomagającego uczestnikom ze znaczącymi ograniczeniami ruchowymi czy psychicznymi w pełnej dostępności do zdarzenia). Z powodu ograniczeń zdrowotnych założono, że wyjazdowymi formami wsparcia z ekoterapii zostaną objęte 24 osoby. Asystentami będą osoby posiadające uprawnienia do prowadzenia busów, co pozwoli na niezatrudnianie dodatkowo kierowców, w celu przewiezienia uczestników na zajęcia. Zajęcia grupowe wyodrębniono od indywidualnych z racji ich realizacji poza placówką oraz odmiennej formuły realizacji przy zachowaniu tych samych celów.
Terapia ruchem – grupa
Poprzez aktywizację ruchem i wprowadzenie elementów współpracy i rywalizacji w ramach zajęć grupowych, nastąpi dodatkowe wzmocnienie motywacji uczestników do sięgania po tę formę aktywności, przy jednoczesnym poznawaniu i ćwiczeniu wynikających z działań w zespole (otoczeniu) znajdowaniu miejsca w grupie, przyjmowania ról we wzajemnej zależności, brania współodpowiedzialności za efekty (i nastroje w grupie).
Zajęcia będą dotyczyć głównie gier, fitness, tańca, ale także wyścigów i zadań zespołowych itp. Szczegółowy opis zawarto w opisie zajęć indywidualnych tej formy wsparcia.
Masaż
Podstawowym celem wzmocnienia zaprojektowanych w projekcie form wsparcia masażem jest wyeliminowanie lub zmniejszenie leżących po stronie organizmu uczestnika przeszkód i ograniczeń o charakterze psychicznym i fizycznym, uniemożliwiających lub utrudniających codzienne funkcjonowanie i udział w życiu społecznym, włącznie z korzystaniem w proponowanych formach wsparcia. Chodzi tu głównie o łagodzenie stanów lękowych i stresu, przejawiających się także bólem fizycznym; wzmocnienie mięśni, rozluźnienie. Odpowiednio dobrane techniki masażu wpływają pobudzająco lub uspokajająco na układ nerwowy za pośrednictwem obwodowych włókien czuciowych. Wpłynie to pozytywnie na pozostałe procesy poprzez przezwyciężenie ograniczeń, podniesienie koncentracji, poprawę samopoczucia, samoświadomości własnego organizmu, wzrost pewności siebie.
Wsparcie będzie realizowane przez wykwalifikowanych masażystów, m.in. masażu klasycznego, masażu z wykorzystaniem technik orientalnych, masażu sportowego oraz masażu Shantala. Konkretny zakres masażu i plan jego realizacji zostanie dopasowany do każdego z uczestników zgodnie z indywidualnymi wskazaniami i potrzebami, a także do harmonogramu Ich uczestnictwa w innych formach wsparcia, np. masaż Shantala przed zajęciami związanymi z emisją głosu, masaż wzmacniający lub sportowy w związku z uczestniczeniem w terenowych zajęciach ekoterapii, czy terapii ruchem.
Przeciętna liczba sesji na jednego beneficjenta ostatecznego
- Terapie poznawcze – 900 godzin
- Terapia z kulturą – 1620 godzin
- Aktywność w kulturze – 480 godzin
- Ekoterapia – 1620 godzin
- Terapia ruchem – 1440 godzin
- Terapie wodne – 720 godzin
- Hipoterapia z elementami nauki jazdy konnej – 780 godzin
- Rehabilitacja funkcjonalna – 900 godzin
- Ekoterapia teren – 600 godzin
- Terapie ruchem – grupa – 360 godzin
- Masaż – 810 godzin
Posiadane zasoby kadrowe wskazujące na możliwość realizacji Projektu
Zajęcia będą prowadzone przez wykwalifikowanych pracowników Fundacji – osoby, które poza kwalifikacjami i doświadczeniem w pracy z osobami niepełnosprawnymi posiadają wykształcenie, potwierdzone dyplomami ukończenia studiów oraz certyfikatami i zaświadczeniami o ukończeniu specjalistycznych kursów i szkoleń, adekwatnych do realizowanego w projekcie wsparcia. Osoby te posiadają także doświadczenie organizacyjne i w realizowanych kierunkach wsparcia oraz w pracy z osobami niepełnosprawnymi. Do prowadzenia bloków tematycznych mogą być zatrudnieni wykwalifikowani specjaliści – instruktorzy, aktorzy, animatorzy, zawodowo specjalizujący się odpowiednich dziedzinach, w ramach środków przewidzianych w budżecie projektu. Zespół realizujący projekt to grupa specjalistów z wykształceniem kierunkowym i udokumentowanym doświadczeniem pracy z osobami z głęboką wieloraką niepełnosprawnością. W latach 2017-2018 wszyscy pracownicy Fundacji zostali objęci szkoleniami realizowanymi w ramach projektu 3.2.1 RPO Województwa Pomorskiego, konkursu 3/2017 PFRON, środków Krajowego Funduszu Szkoleniowego oraz wewnętrznych warsztatów doskonalących, w wyniku czego w znaczący sposób podnieśli swoje kwalifikacje zawodowe i uzyskali kompetencje do realizacji wsparcia z wykorzystaniem różnorodnych, nowoczesnych metod rehabilitacyjnych i terapeutycznych, w tym m.in: terapii Motoryki Ręki, NDT Bobath, PNF, FITS (Funkcjonalna Indywidualna Terapia Skolioz), FDM (Fascial Distortion Model-terapia zaburzeń w układzie powięziowym), Integracji Sensorycznej, Terapii Neurorozwojowej MNRI wg. S . Masgutowej, diagnostyki i terapii, terapii zajęciowej, terapii komunikacyjnych, w tym komunikacji alternatywnej, terapii słuchu, terapii behawioralnej, muzykoterapii, arteterapii, terapii wodnych, kulturoznawstwa, rekreacji. Podnoszenie i rozszerzane kwalifikacji pracowników,o wiedzę dotycząca nowych metod, czy pozwalającą na stosowanie metod zaczerpniętych z różnych dyscyplin, umożliwia urozmaicani i różnicowanie procesów terapeutycznych oraz zabezpiecza te procesy na wypadek absencji pracownika (np. na skutek długotrwałej choroby, urlopu czy macierzyństwa).
Posiadane zasoby lokalowe, rzeczowe i techniczne wskazujące na możliwość realizacji Projektu
Środowiskowy Dom Samopomocy posiada pracownie: kulinarną, prac manualnych, techniczno -ogrodniczą, ceramiczna, komputerowo – multimedialną oraz pracownię ruchu. Na terenie placówki znajdują się także pokój wyciszeń i sala telewizyjna. Obiekt jest usytuowany na rozległym terenie zielonym, umożliwiającym prowadzenie niektórych zajęć o charakterze rekreacyjnymi sportowym. W obiekcie zainstalowana jest platforma schodowa, wszystkie pomieszczenia i zaplecze sanitarne jest dostosowane do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Wsparcie w ramach projektu będzie realizowane w pracowniach udostępnionych w tym celu, stosownie do wyposażenia i potrzeb, wynikających z charakteru zajęć, w tym z wykorzystaniem zasobów pracowni multimedialnej (stanowiska komputerowe z ekranami dotykowymi, projektor, system nagłośnienia). Fundacja udostępni na potrzeby wsparcia w projekcie pomieszczenia wyposażone w urządzenia do ćwiczeń, gimnastyki, fizjoterapii, masażu i hipoterapii, także sprzęt do diagnostyki metodą Tomatisa i pracowni integracji sensorycznej. Uczestnicy będą także korzystali z Sali Doświadczania Świata, mieszczącej się w budynku w Lasowicach Wielkich, a na potrzeby zajęć zostaną także udostępnione zasoby biblioteki, w tym wideoteki, biblioteki muzycznej, instrumenty muzyczne itp. Podopieczni ŚDS w ramach wsparcia uzupełniającego skorzystają z Ośrodka Basenoterapii w Jantarze, z kompleksem basenu zewnętrznego, czynnego w okresie wiosenno -letnim oraz całorocznego basenu wewnętrznego z przebieralnią, łazienką i ubikacją dostosowanymi dla osób niepełnosprawnych. Ośrodek Basenoterapii jest wyposażony w podnośnik basenowy , pozwalający na bezpieczne umieszczenie w wodzie i wyjęcie z niej osoby niepełnosprawnej. Wnioskowane wsparcie z zakresu hipoterapii będzie realizowane w Ośrodku Hipoterapii w Jantarze, dysponującym odpowiednimi warunkami organizacyjnymi i terenowymi: ujeżdżalnią zewnętrzną, ogrzewaną krytą ujeżdżalnią, sprzętem jeździeckim, zapleczem dla uczestników, wykwalifikowaną kadrą i końmi przygotowanymi do pracy z osobami niepełnosprawnymi. Przewozy na zajęcia będą realizowane pojazdami Fundacji.
Wpływ realizacji projektu na poprawę sytuacji osób niepełnosprawnych
Realizacja projektu wpłynie na poprawę funkcjonowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie, zwiększenie samodzielności życiowej i umiejętności społecznych uczestników (np. uczestnictwo w życiu kulturalnym, sprawne komunikowanie się i zachowanie w różnych sytuacjach społecznych, powiększanie obszarów poznania i działania, uczenie się norm i zachowań społecznych, panowania nad własnym organizmem i emocjami, eliminację lęków, zwiększanie świadomości własnych możliwości oraz chęci ich poszerzania, zwiększanie wpływu na własne życie oraz udziału w życiu otoczenia. Wsparcie w zakresie działań prozdrowotnych będzie działaniem wzmacniającym i utrwalającym terapię. Pozwoli na zniwelowanie
cierpienia związanego ze złym stanem zdrowia, zapewni pełny i nieograniczony udział uczestników w prospołecznych formach terapii, zwiększenie ich aktywności życiowej i zniwelowanie lęków, silnego stresu i frustracji spowodowanej bólem, niepełnosprawnością i brakiem pewności siebie.
Poprzez systematyczne uczestnictwo w wydarzeniach kulturalnych oraz zajęcia w przestrzeni publicznej (ekoterapia, terapia przez sztukę) projekt przyczyni się do zwiększenia środowiskowej i społecznej świadomości prawa osób z niepełnosprawnością do korzystania z tych dóbr na równych prawach z osobami zdrowymi.
Podsumowanie pierwszego roku realizacji projektu
W pierwszym roku realizacji, 28 uczestników Środowiskowego Domu Samopomocy w Lasowicach Wielkich korzystało z realizowanego w różnych formach przez 41 pracowników merytorycznych. wsparcia w projekcie. Zgodnie z wnioskiem projekt jest dedykowany 27 uczestnikom i tyle kontynuuje korzystanie ze wsparcia – jedna osoba odeszła po kilku miesiącach, w wyniku decyzji życiowych przed osiągnięciem założonego w IPD planu, w jej miejsce do projektu przystąpił inny uczestnik. Wsparcie udzielone wynosi średnio na uczestnika 377,41 godzin. Przebiegało ono na ogół zgodnie z założeniami co do ilości godzin ogółem i w poszczególnych formach wsparcia oraz średnio na jednego uczestnika, jednakże z uwagi na trwający od wiosny 2020 roku stan pandemii, modyfikacji musiały ulec w niektórych okresach formy i częstotliwości prowadzonych przez kadrę terapeutyczną zajęć – np. nie było możliwości prowadzenia jakichkolwiek zajęć stacjonarnych w drugiej połowie marca 2020 roku a zajęć z hipoterapii i terapii basenowych także w kwietniu 2020 roku. Znakomitą większość godzin „odłożonych” udało się odrobić; w niektórych przypadkach pracowników skierowano w czasie, kiedy wiadomo było że wsparcia w swojej formie nie będą mogli realizować – do pomocy w przygotowaniu zajęć zdalnych oraz dokumentacji projektu, w tym modyfikacji IPD. Od 2 listopada 2020 roku decyzją Wojewody Pomorskiego została zawieszona działalność w placówkach opiekuńczych typu ŚDS. Ponieważ terapeuci zgłosili gotowość do pracy a uczestnicy i ich opiekunowie nalegali, aby nie pozostawiać ich bez jakiegokolwiek wsparcia, podjęliśmy decyzję o kontynuowaniu założonego planu działań w ramach Projektu „Mnie więcej” – dostosowując formy realizacji (praca zdalna, praca w terenie, sesje wspólne on-line, przewożenie pojedynczo uczestników, z zachowaniem rygorów sanitarnych na bezpieczne miejsce realizacji zajęć – las, plaża, pracownia specjalistyczne placówki, dostarczanie materiałów dla Uczestników, „konferencje” on-line itp.). Pozwoliło to nie tylko na systematyczną kontynuację pracy terapeutycznej, ale także – co szczególnie ważne – uniknięcie powstawania i pogłębiania się stanów depresji i obniżonego samopoczucia uczestników. Z powodu niestabilnej sytuacji w zakresie możliwości i ograniczeń poszczególnych aktywności, zdecydowano się przenieść planowaną na lipiec i sierpień 2020 roku przerwę w zajęciach animaloterapii i hipoterapii na luty i marzec 2021. W miesiącach letnich zajęcia były realizowane, dzięki temu udało się także nadrobić wsparcie, które wcześniej realizowane być nie mogło. Zamknięcie placówek kultury, zniesienie imprez masowych także na świeżym powietrzu, ograniczenia w funkcjonowaniu różnych instytucji i jednostek, miały także wpływ na sposób realizacji zajęć z zakresu aktywności w kulturze i terapii z kulturą oraz ekoterapii, w tym zajęć grupowych. Wsparcie i jego formy dostosowaliśmy do istniejących możliwości, np. poprzez sięganie do zasobów internetowych. Wirtualnie zwiedzaliśmy m.in. Zamek Królewski i Łazienki w Warszawie, Muzeum Van Gogha w Amsterdamie, Zamek Królewski na Wawelu. Wirtualnie także uczestniczyliśmy w znakomitych spektaklach, jak choćby „Makbet” w reżyserii Andrzeja Wajdy, „Udręka życia” w reżyserii Jana Englerta. Za zgodą PFRON zostały opracowane i wdrożone metody realizacji wsparcia drogą zdalną oraz systemem hybrydowym, ze zwiększonym wykorzystaniem środków technicznych i technologii komunikacyjnych, a także udziałem we wsparciu osób z najbliższego otoczenia uczestników. Najwięcej odstępstw co do formy, terminów i sposobów realizacji zajęć miało miejsce w okresie kwiecień-czerwiec 2020 roku, a następnie od 2 listopada do końca projektu – w wyniku zawieszenia funkcjonowania placówki. Poza znaczącymi niedogodnościami organizacyjnymi, taki system wprowadził do procesów terapeutycznych dodatkowe wartości, jak choćby zwiększona samodzielność w wykonywaniu zadań oraz korzystaniu z zasobów technologicznych. Stało się też znakomitą sposobnością do weryfikacji skuteczności wcześniej realizowanych terapii i treningów, ponieważ często wymagało od Uczestników wykazania się już konkretnymi umiejętnościami.
W pierwszym roku realizacji projektu „Mnie więcej” terapeuci i instruktorzy przeznaczyli na wsparcie uczestników 10190 godzin.
W poszczególnych formach wsparcia:
- Terapie poznawcze: 900 godzin
- Terapie z kulturą: 1620 godzin
- Aktywność w kulturze: 480 godzin
- Ekoterapia: 1620 godzin
- Terapia ruchem: 1440 godzin
- Terapie wodne: 678 godzin
- Hipoterapia z elementami nauki jazdy konnej: 780 godzin
- Rehabilitacja funkcjonalna: 720 godzin
- Ekoterapia teren: 480 godzin
- Terapia ruchem – grupa: 288 godzin
- Masaż: 810 godzin
Zakupiono sprzęt do terapii i rehabilitacji, w tym: dwa rowery trójkołowe oraz dwa rowery dwukołowe, z oprzyrządowaniem dla osób niepełnosprawnych; aparat fotograficzny z obiektywem szerokokątnym i funkcją mikro oraz zestaw urządzeń siłowni zewnętrznej.
Ze środków PFRON na projekt wydatkowano w pierwszym roku kwotę 367 379,00 zł.
